ویران

حال آن شاعر را دارم   که سرود : 

سودای سر زلف کمند افکن ساقی

سیلی ست که در کندن بنیاد من آمد 

(فروغی بسطامی) 

هل

هل من محیص! 

آیا گریزی هست؟

سوره ی ق
آیه ی ۳۶
 

پ ن :  

 ۱. آنچه ما کردیم با خود ، هیچ  نابینا نکرد
در میان خانه گم کردیم صاحب خانه را
 

2. نقد صوفی نه همه صافی و بی غش باشد

«ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد!»

مراسم بیل زنی

 

 به سلامتی ، بیل این وبلاگ رو به زمین زدیم  (خودمو تحویل گرفتم)

تا اخرش چیه بشه!  

یا سلام

 و سلام نام خداست 

پس یا سلام 

دوباره من این جا ایستاده ام..رو به سوی جاده ا ی بی انتها..خاموش و بی صدا!..چشم معذرت دارم به پیشگاه رهگذرانی که از این وادی می گذرند و ناله های گاه  و بی گاه مرا در کنج عزلت و گاهی غربت میشوند...