ـ " آدمها وقتی برای من وجود دارند که از پلهی خاصّی از شعور بالا رفته باشند. خوب و بدشان را با معیار معرفت میسنجم. دنبال خوب نمیگردم. آدم خوب یعنی آدم با شعور و آگاه. با چنین آدمی، هم در خیابانهای نیویورک برخوردهام، و هم در کوچههای کاشان ... "
سهراب سپهری ...
پ. ن : با سهراب عمیقا موافقم
بدون هیچ چشمداشتی برای اقدام متقابل ، وبلاگ خوبتان را لینک کردم .
من بدنبال جنس دیگری از سخن هستم که احساس می کنم در دستنوشته های خوب شما پیدا می شود .
سپاس از تلاشتان .
این عبارات بخشی از خاطرات سهراپ سپهری در کتاب هنوز در سفرم است... این کتاب را چندین بار خوانده ام... و هر بار هزاران چیز از او فرا گرفتم... عجیب آدمی بود سهراب ... و البته بسیار مورد علاقه ی من... هم اشعارش و هم نقاشی هایش و هم شخصیتش... بسیار می ستایمش...
ممنون که این عبارت را یادآوری کردید... آدم ها وقتی وجود دارند که از پله های خاصی از شعور بالا رفته باشند...
حرفت کاملا منطقیه!